Hemos denominado “Píldoras peatonales” a una campaña horizontal y argumental en torno a todo el ideario de la Red de Ciudades que Caminan, interrelacionando nuestros Principios y creando textos divulgativos que nos sirven para dar a entender mejor la cultura del caminar:
1. Prioridad peatonal
Los peatones son la base de la movilidad urbana. La planificación urbanística, el diseño urbano y la regulación del espacio público están al servicio del peatón, haciendo que el caminar esté, de forma efectiva, por encima del resto de los modos de desplazamiento.
PRINCIPIO 1
Movilidad de base peatonal
Os peóns son a base da mobilidade urbana. As cidades caminables son nos seus conxunto espazos de prioridade peonil. A planificación urbanística, o deseño urbano e a regulación do uso do espazo público están ao servizo do peón, facendo que o camiñar estea, de forma efectiva, por encima do resto dos modos de transporte: bicicletas, vehículos de mobilidade persoal, transporte colectivo e automóbil particular.
2. Accesos restringidos
El acceso de vehículos se limita a los necesarios para el funcionamiento de la ciudad. El tráfico de paso y de agitación tiende a desaparecer. A cambio se fortalece el sistema de transporte público urbano e interurbano, especialmente en las grandes ciudades y se habilitan zonas de aparcamiento periféricas.
PRINCIPIO 2
Derecho al espacio público
O espazo público das cidades caminables é sobre todo un espazo de socialización, inclusivo e rico pola diversidade e mestura dos seus usos e das persoas que o usan. Esta característica require reducir a presenza de coches e motos no espazo público, así como a cantidade de espazo reservado para eles: o acceso e a circulación debe limitarse unicamente a unha minoría necesaria para o funcionamento social e económico da cidade. Así mesmo, a regulación do uso do espazo público debe facerse sobre planificación e deseños urbanos que prioricen a camiñabilidade, con absoluto respecto ao peón, en relación a calquera vehículo, motorizado ou non.
PRINCIPIO 3
Planificación urbanística caminable
As decisións urbanísticas deben posibilitar e fomentar a camiñabilidade, para o que deben promoverse cidades densas e compactas, que minimicen as distancias para promover a mobilidade a pé, e diversificadas, con funcións combinadas, sen zonificación por usos do chan. Deslocalizar o comercio das cidades cara ás súas periferias non é unha boa decisión para a caminabilidad urbana. Investirnun sistema de transporte público eficaz, sobre todo nas grandes cidades,é prioritario para posibilitar a limitación do acceso en vehículos. Limitar o aparcamento na rúa é prioritario para reducir a atracción de coches e o tráfico de axitación.
3. Ciudades compactas y diversificadas
Su urbanismo genera densidad de población y mezcla de usos; esto propicia el florecimiento de comercios y servicios. Las necesidades cotidianas pueden satisfacerse a pie mediante trayectos que no superan los 15 ó 20 minutos.
PRINCIPIO 3
Planificación urbanística caminable
As decisións urbanísticas deben posibilitar e fomentar a camiñabilidade, para o que deben promoverse cidades densas e compactas, que minimicen as distancias para promover a mobilidade a pé, e diversificadas, con funcións combinadas, sen zonificación por usos do chan. Deslocalizar o comercio das cidades cara ás súas periferias non é unha boa decisión para a caminabilidad urbana. Investirnun sistema de transporte público eficaz, sobre todo nas grandes cidades,é prioritario para posibilitar a limitación do acceso en vehículos. Limitar o aparcamento na rúa é prioritario para reducir a atracción de coches e o tráfico de axitación.
4. Aceras continuas
Son cruces en los que las aceras no se interrumpen, sin semáforos para peatones. Uso generalizado en los cruces de acceso a zonas con prioridad peatonal y en torno a equipamientos públicos. Calman el tráfico, dan visibilidad a la continuidad de los itinerarios peatonales y al concepto de ciudad como espacio de prioridad peatonal.
PRINCIPIO 4
Diseño urbano caminable
Un espazo público deseñado a favor do peón é máis equitativo e seguro: diminúe a violencia viaria, evita normativas complexas e reduce a necesidade de presenza policial para velar polo cumprimento das normas. O deseño urbano das cidades camiñables caracterízase, entre outros trazos, por eliminar o tráfico de paso, aumentar exponencialmente o número de rúas en plataforma única, elevar pasos de peóns, executar beirarrúas accesibles, continuas e equipadas, reducir a sección e a capacidade das calzadas, restrinxir o aparcamento na rúa e propiciar usos estanciais.
5. Velocidad máxima 30 km/h
Sólo en vías excepcionales se permiten velocidades superiores. Se coloca señalización específica en las puertas de acceso a la ciudad y se tiende a liberar el resto de señales. En los entornos escolares y zonas de prioridad peatonal, velocidad máxima 10 km/h.
PRINCIPIO 5
Seguridad vial con enfoque peatonal
A seguridade viaria é unha dimensión indisociable das cidades caminables xa que o peón é o máis vulnerable dos actores urbanos; con todo débense evitar enfoques paternalistas, así como aqueles que culpabilizan ao peón, tendo sempre presente que o camiñar non é circular, senón que é un concepto moito máis amplo no que as distraccións deben estar admitidas. A seguridade viaria nas cidades camiñables caracterízase por contar cunha infraestrutura urbana adaptada aos canons da camiñabilidade, con especial atención á visibilidade nos cruces e por unha velocidade máxima xeneralizada de 30 km/ h salvo en vías excepcionais, reducíndose a 10 km/ h en zonas de prioridade peonil e contornas escolares.
6. Aparcamiento limitado
Aparcar en la calle no es un derecho. Frente al estacionamiento en vía pública se prefieren fórmulas de parada con tiempo limitado. El estacionamiento se concentra en aparcamientos subterráneos y en bolsas en el borde de los barrios y/o de la ciudad.
PRINCIPIO 1
Movilidad de base peatonal
Os peóns son a base da mobilidade urbana. As cidades caminables son nos seus conxunto espazos de prioridade peonil. A planificación urbanística, o deseño urbano e a regulación do uso do espazo público están ao servizo do peón, facendo que o camiñar estea, de forma efectiva, por encima do resto dos modos de transporte: bicicletas, vehículos de mobilidade persoal, transporte colectivo e automóbil particular.
PRINCIPIO 3
Planificación urbanística caminable
As decisións urbanísticas deben posibilitar e fomentar a camiñabilidade, para o que deben promoverse cidades densas e compactas, que minimicen as distancias para promover a mobilidade a pé, e diversificadas, con funcións combinadas, sen zonificación por usos do chan. Deslocalizar o comercio das cidades cara ás súas periferias non é unha boa decisión para a caminabilidad urbana. Investirnun sistema de transporte público eficaz, sobre todo nas grandes cidades,é prioritario para posibilitar a limitación do acceso en vehículos. Limitar o aparcamento na rúa é prioritario para reducir a atracción de coches e o tráfico de axitación.
7. Plantas bajas activas
En las plantas bajas de los edificios predominan los usos comerciales y de servicios. Los espacios peatonales son generosos para permitir la contemplación de escaparates y la interacción interior-exterior. La deslocalización del comercio hacia la periferia no se considera una decisión adecuada.
PRINCIPIO 3
Planificación urbanística caminable
As decisións urbanísticas deben posibilitar e fomentar a camiñabilidade, para o que deben promoverse cidades densas e compactas, que minimicen as distancias para promover a mobilidade a pé, e diversificadas, con funcións combinadas, sen zonificación por usos do chan. Deslocalizar o comercio das cidades cara ás súas periferias non é unha boa decisión para a caminabilidad urbana. Investirnun sistema de transporte público eficaz, sobre todo nas grandes cidades,é prioritario para posibilitar a limitación do acceso en vehículos. Limitar o aparcamento na rúa é prioritario para reducir a atracción de coches e o tráfico de axitación.
8. Transporte público eficaz
En ciudades medias y grandes se prioriza la inversión en un sistema de transporte público urbano e interurbano coordinado y eficaz, competitivo con el coche en cuanto a duración total de los trayectos. Los tiempos de espera son mínimos.
PRINCIPIO 3
Planificación urbanística caminable
As decisións urbanísticas deben posibilitar e fomentar a camiñabilidade, para o que deben promoverse cidades densas e compactas, que minimicen as distancias para promover a mobilidade a pé, e diversificadas, con funcións combinadas, sen zonificación por usos do chan. Deslocalizar o comercio das cidades cara ás súas periferias non é unha boa decisión para a caminabilidad urbana. Investirnun sistema de transporte público eficaz, sobre todo nas grandes cidades,é prioritario para posibilitar a limitación do acceso en vehículos. Limitar o aparcamento na rúa é prioritario para reducir a atracción de coches e o tráfico de axitación.
9. Distribución de mercancías fácil
Su regulación no perjudica al pequeño comercio. En zonas de acceso restringido a vehículos se prefieren sistemas que regulan el tiempo de parada frente a los que delimitan espacios concretos para carga y descarga.
PRINCIPIO 4
Diseño urbano caminable
Un espazo público deseñado a favor do peón é máis equitativo e seguro: diminúe a violencia viaria, evita normativas complexas e reduce a necesidade de presenza policial para velar polo cumprimento das normas. O deseño urbano das cidades camiñables caracterízase, entre outros trazos, por eliminar o tráfico de paso, aumentar exponencialmente o número de rúas en plataforma única, elevar pasos de peóns, executar beirarrúas accesibles, continuas e equipadas, reducir a sección e a capacidade das calzadas, restrinxir o aparcamento na rúa e propiciar usos estanciais.
10. Pasos sobreelevados
Su uso es generalizado en calles con aceras. Son accesibles y conectan con las aceras sin discontinuidades. Calman el tráfico, dan visibilidad a la continuidad de los itinerarios peatonales y al concepto de ciudad como espacio de prioridad peatonal. Están alineados con las aceras evitando rodeos innecesarios.
PRINCIPIO 4
Diseño urbano caminable
Un espazo público deseñado a favor do peón é máis equitativo e seguro: diminúe a violencia viaria, evita normativas complexas e reduce a necesidade de presenza policial para velar polo cumprimento das normas. O deseño urbano das cidades camiñables caracterízase, entre outros trazos, por eliminar o tráfico de paso, aumentar exponencialmente o número de rúas en plataforma única, elevar pasos de peóns, executar beirarrúas accesibles, continuas e equipadas, reducir a sección e a capacidade das calzadas, restrinxir o aparcamento na rúa e propiciar usos estanciais.
PRINCIPIO 5
Seguridad vial con enfoque peatonal
A seguridade viaria é unha dimensión indisociable das cidades caminables xa que o peón é o máis vulnerable dos actores urbanos; con todo débense evitar enfoques paternalistas, así como aqueles que culpabilizan ao peón, tendo sempre presente que o camiñar non é circular, senón que é un concepto moito máis amplo no que as distraccións deben estar admitidas. A seguridade viaria nas cidades camiñables caracterízase por contar cunha infraestrutura urbana adaptada aos canons da camiñabilidade, con especial atención á visibilidade nos cruces e por unha velocidade máxima xeneralizada de 30 km/ h salvo en vías excepcionais, reducíndose a 10 km/ h en zonas de prioridade peonil e contornas escolares.
11. Limitación del espacio rodado
El espacio destinado a la circulación y aparcamiento de vehículos se reduce pasando a un plano secundario. Por norma general los carriles de circulación no superan los 3 metros de anchura. El aparcamiento en la calle tiende a ser excepcional.
PRINCIPIO 2
Derecho al espacio público
O espazo público das cidades caminables é sobre todo un espazo de socialización, inclusivo e rico pola diversidade e mestura dos seus usos e das persoas que o usan. Esta característica require reducir a presenza de coches e motos no espazo público, así como a cantidade de espazo reservado para eles: o acceso e a circulación debe limitarse unicamente a unha minoría necesaria para o funcionamento social e económico da cidade. Así mesmo, a regulación do uso do espazo público debe facerse sobre planificación e deseños urbanos que prioricen a camiñabilidade, con absoluto respecto ao peón, en relación a calquera vehículo, motorizado ou non.
PRINCIPIO 4
Diseño urbano caminable
Un espazo público deseñado a favor do peón é máis equitativo e seguro: diminúe a violencia viaria, evita normativas complexas e reduce a necesidade de presenza policial para velar polo cumprimento das normas. O deseño urbano das cidades camiñables caracterízase, entre outros trazos, por eliminar o tráfico de paso, aumentar exponencialmente o número de rúas en plataforma única, elevar pasos de peóns, executar beirarrúas accesibles, continuas e equipadas, reducir a sección e a capacidade das calzadas, restrinxir o aparcamento na rúa e propiciar usos estanciais.
12. Itinerarios peatonales principales
La prioridad peatonal del interior de los barrios se prolonga a lo largo de determinados itinerarios peatonales que los conectan de manera continua y directa con otros barrios de la ciudad. Son itinerarios accesibles y atractivos.
PRINCIPIO 4
Diseño urbano caminable
Un espazo público deseñado a favor do peón é máis equitativo e seguro: diminúe a violencia viaria, evita normativas complexas e reduce a necesidade de presenza policial para velar polo cumprimento das normas. O deseño urbano das cidades camiñables caracterízase, entre outros trazos, por eliminar o tráfico de paso, aumentar exponencialmente o número de rúas en plataforma única, elevar pasos de peóns, executar beirarrúas accesibles, continuas e equipadas, reducir a sección e a capacidade das calzadas, restrinxir o aparcamento na rúa e propiciar usos estanciais.
PRINCIPIO 7
Visión global
Toda a cidadanía ten dereito a un medio caminable. A caminabilidad abarca a todo o espazo urbano, non só aos centros históricos, as zonas turísticas, os centros comerciais urbanos, as áreas centrais ou as zonas verdes. O interior de cada barrio concíbese como unha zona de prioridade peonil con tráfico de paso practicamente nulo. A prioridade peonil do interior dos barrios prolóngase ao longo de itinerarios peonís principais que os conectan con outros barrios da cidade de maneira continua, directa, segura,accesible e atractiva. A dimensión peonil da cidade amplíase aos percorridos interurbanos prolongando estes itinerarios peonís principais ata outros núcleos próximos.
13. Aceras accesibles, completas y peatonales
El itinerario peatonal accesible es claro y continuo en toda su longitud y se mantiene en los cruces. Equipadas con bandas de servicios para bancos, árboles, farolas… fuera del itinerario peatonal. Son lugares de socialización, exclusivamente peatonales: no se admite en ellas circulación de bicicletas ni ed otros vehículos.
PRINCIPIO 4
Diseño urbano caminable
Un espazo público deseñado a favor do peón é máis equitativo e seguro: diminúe a violencia viaria, evita normativas complexas e reduce a necesidade de presenza policial para velar polo cumprimento das normas. O deseño urbano das cidades camiñables caracterízase, entre outros trazos, por eliminar o tráfico de paso, aumentar exponencialmente o número de rúas en plataforma única, elevar pasos de peóns, executar beirarrúas accesibles, continuas e equipadas, reducir a sección e a capacidade das calzadas, restrinxir o aparcamento na rúa e propiciar usos estanciais.
PRINCIPIO 8
Ciudad inclusiva
Camiñar tamén significa utilizar cadeira de rodas autopropulsada ou con axuda doutras persoas, aprender a camiñar, trasladarnos cando somos persoas maiores, exercer de pais recentes, movernos sen visibilidade, facer a compra cun carro de man..., polo que as infraestruturas propias da accesibilidade universal son xeneralizadas, con especial atención á execución de itinerarios peonís accesibles continuos.
14. Plataformas únicas
Espacios compartidos con prioridad peatonal. Uso generalizado en calles donde no es posible ejecutar aceras accesibles y banda de servicios y en otras zonas con prioridad peatonal. Su diseño no reproduce el esquema tradicional de calles con calzada segregada y lineal. Velocidad máxima 10 km/h. Incorporan señalización podotáctil según criterios de accesibilidad para personas con problemas de visión.
PRINCIPIO 4
Diseño urbano caminable
Un espazo público deseñado a favor do peón é máis equitativo e seguro: diminúe a violencia viaria, evita normativas complexas e reduce a necesidade de presenza policial para velar polo cumprimento das normas. O deseño urbano das cidades camiñables caracterízase, entre outros trazos, por eliminar o tráfico de paso, aumentar exponencialmente o número de rúas en plataforma única, elevar pasos de peóns, executar beirarrúas accesibles, continuas e equipadas, reducir a sección e a capacidade das calzadas, restrinxir o aparcamento na rúa e propiciar usos estanciais.
PRINCIPIO 8
Ciudad inclusiva
Camiñar tamén significa utilizar cadeira de rodas autopropulsada ou con axuda doutras persoas, aprender a camiñar, trasladarnos cando somos persoas maiores, exercer de pais recentes, movernos sen visibilidade, facer a compra cun carro de man..., polo que as infraestruturas propias da accesibilidade universal son xeneralizadas, con especial atención á execución de itinerarios peonís accesibles continuos.
15. Calles para la infancia
El diseño urbano propicia que la infancia recupere la calle. No se consideran admisibles diseños de calles donde los escolares de primaria no puedan caminar con autonomía. Se fomenta el juego libre.
PRINCIPIO 6
Alianza sostenible
Bicicletas, patíns, vehículos de mobilidade persoal e transporte público son bos aliados das cidades caminables pola súa contribución á redución do uso do automóbil na cidade. Con todo, estes nunca deben supoñer unha ameaza para as persoas que camiñan. As autoridades deben fomentar a convivencia de usos sobre a base do respecto ao actor máis débil: o peón. As beirarrúas e demais espazos peonís deben preservar o seu carácter peonil, sen excepción, independentemente da súa anchura ou da velocidade de circulación do vehículo. Recursos como as aceiras-bici non son unha opción en liña coa filosofía das cidades caminables.
PRINCIPIO 9
Autonomía infantil
As cidades caminables promoven a recuperación da rúa por parte da infancia: non se consideran admisibles deseños e regulacións que dificulten aos escolares de primaria o camiñar con autonomía. O deseño do espazo público debe propiciar o xogo libre. As contornas escolares son lugares prioritarios á hora de promover actuacións a favor da caminabilidad: a circulación motorizada tende a limitarse na súa contorna próxima, procurando colchóns verdes peonís ou semipeoniis ao seu ao redor, con velocidade máxima limitada 10 km/ h. Os proxectos de camiños escolares seguros trabállanse coa comunidade escolar e serven para transmitir a filosofía global da caminabilidad.
16. Aceras peatonales
Bicicletas, patines y otros vehículos de movilidad personal (VMP) que ayudan a reducir coches en la ciudad son aliados de la caminabilidad. Sin embargo su circulación nunca debe ser una amenaza para quienes caminan. Las aceras son espacios exclusivamente peatonales y la acera-bici no es un recurso admisible.
PRINCIPIO 5
Seguridad vial con enfoque peatonal
A seguridade viaria é unha dimensión indisociable das cidades caminables xa que o peón é o máis vulnerable dos actores urbanos; con todo débense evitar enfoques paternalistas, así como aqueles que culpabilizan ao peón, tendo sempre presente que o camiñar non é circular, senón que é un concepto moito máis amplo no que as distraccións deben estar admitidas. A seguridade viaria nas cidades camiñables caracterízase por contar cunha infraestrutura urbana adaptada aos canons da camiñabilidade, con especial atención á visibilidade nos cruces e por unha velocidade máxima xeneralizada de 30 km/ h salvo en vías excepcionais, reducíndose a 10 km/ h en zonas de prioridade peonil e contornas escolares.
PRINCIPIO 6
Alianza sostenible
Bicicletas, patíns, vehículos de mobilidade persoal e transporte público son bos aliados das cidades caminables pola súa contribución á redución do uso do automóbil na cidade. Con todo, estes nunca deben supoñer unha ameaza para as persoas que camiñan. As autoridades deben fomentar a convivencia de usos sobre a base do respecto ao actor máis débil: o peón. As beirarrúas e demais espazos peonís deben preservar o seu carácter peonil, sen excepción, independentemente da súa anchura ou da velocidade de circulación do vehículo. Recursos como as aceiras-bici non son unha opción en liña coa filosofía das cidades caminables.
17. Sendas peatonales interurbanas
Se amplía la dimensión peatonal de la ciudad y se aumenta la distancia considerada asumible para desplazarse a pie. Se fomenta que las conexiones con otros núcleos cercanos también se realicen caminando.
PRINCIPIO 7
Visión global
Toda a cidadanía ten dereito a un medio caminable. A caminabilidad abarca a todo o espazo urbano, non só aos centros históricos, as zonas turísticas, os centros comerciais urbanos, as áreas centrais ou as zonas verdes. O interior de cada barrio concíbese como unha zona de prioridade peonil con tráfico de paso practicamente nulo. A prioridade peonil do interior dos barrios prolóngase ao longo de itinerarios peonís principais que os conectan con outros barrios da cidade de maneira continua, directa, segura,accesible e atractiva. A dimensión peonil da cidade amplíase aos percorridos interurbanos prolongando estes itinerarios peonís principais ata outros núcleos próximos.
18. Espacio público estancial y diverso
Las calles y las plazas no son un simple espacio de tránsito: son espacios de socialización equipados para la estancia, el juego, la celebración, las manifestaciones culturales y el encuentro social. Garantizar la posibilidad de asiento cada poca distancia posibilita además el caminar de las personas ancianas.
PRINCIPIO 2
Derecho al espacio público
O espazo público das cidades caminables é sobre todo un espazo de socialización, inclusivo e rico pola diversidade e mestura dos seus usos e das persoas que o usan. Esta característica require reducir a presenza de coches e motos no espazo público, así como a cantidade de espazo reservado para eles: o acceso e a circulación debe limitarse unicamente a unha minoría necesaria para o funcionamento social e económico da cidade. Así mesmo, a regulación do uso do espazo público debe facerse sobre planificación e deseños urbanos que prioricen a camiñabilidade, con absoluto respecto ao peón, en relación a calquera vehículo, motorizado ou non.
PRINCIPIO 8
Ciudad inclusiva
Camiñar tamén significa utilizar cadeira de rodas autopropulsada ou con axuda doutras persoas, aprender a camiñar, trasladarnos cando somos persoas maiores, exercer de pais recentes, movernos sen visibilidade, facer a compra cun carro de man..., polo que as infraestruturas propias da accesibilidade universal son xeneralizadas, con especial atención á execución de itinerarios peonís accesibles continuos.
19. Entornos escolares caminables
La circulación motorizada en torno a los colegios tiende a limitarse, procurando colchones verdes peatonales o semipeatonales a su alrededor. Velocidad máxima 10 km/h. Los caminos escolares seguros son importantes herramientas para las ciudades caminables.
PRINCIPIO 6
Alianza sostenible
Bicicletas, patíns, vehículos de mobilidade persoal e transporte público son bos aliados das cidades caminables pola súa contribución á redución do uso do automóbil na cidade. Con todo, estes nunca deben supoñer unha ameaza para as persoas que camiñan. As autoridades deben fomentar a convivencia de usos sobre a base do respecto ao actor máis débil: o peón. As beirarrúas e demais espazos peonís deben preservar o seu carácter peonil, sen excepción, independentemente da súa anchura ou da velocidade de circulación do vehículo. Recursos como as aceiras-bici non son unha opción en liña coa filosofía das cidades caminables.
PRINCIPIO 9
Autonomía infantil
As cidades caminables promoven a recuperación da rúa por parte da infancia: non se consideran admisibles deseños e regulacións que dificulten aos escolares de primaria o camiñar con autonomía. O deseño do espazo público debe propiciar o xogo libre. As contornas escolares son lugares prioritarios á hora de promover actuacións a favor da caminabilidad: a circulación motorizada tende a limitarse na súa contorna próxima, procurando colchóns verdes peonís ou semipeoniis ao seu ao redor, con velocidade máxima limitada 10 km/ h. Os proxectos de camiños escolares seguros trabállanse coa comunidade escolar e serven para transmitir a filosofía global da caminabilidad.
20. Infraestructura verde
Los árboles son, junto con las personas, protagonistas del espacio público, gozan de espacio suficiente para su correcto desarrollo y su presencia es constante. Invertir dinero para su correcta elección, plantación y cuidado se considera invertir dinero en salud pública.
PRINCIPIO 10
Medio ambiente urbano saludable
O medio ambiente é sobre todo urbano, xa que é o que máis inflúe na vida das persoas, sen desmerecer a defensa e coidado do medio natural. Para favorecer o medio ambiente urbano as cidades que camiñan priorizan o uso de enerxía limpa, especialmente no transporte público, así como a adecuada plantación de árbores e a continuidade de corredores verdes que favorezan a biodiversidade tamén na cidade. A auga, para beber e para refrescar o ambiente, debe ser tamén un elemento protagonista do espazo público. Os vehículos eléctricos, por si sós non se consideran un medio de transporte favorable ao medio ambiente urbano xa que non supoñen liberación de espazo para o peón nin enriquecemento funcional do espazo público.
21. Pasos transversales seguros
El diseño urbano garantiza la reducción de velocidad antes de llegar a ellos. Bien iluminados en toda su longitud, sin bandas de aparcamientos u otros obstáculos visuales en los 3 metros anteriores. La separación entre dos consecutivos no supera los 75 metros. La regulación semafórica peatonal tiende a ser excepcional.
PRINCIPIO 6
Alianza sostenible
Bicicletas, patíns, vehículos de mobilidade persoal e transporte público son bos aliados das cidades caminables pola súa contribución á redución do uso do automóbil na cidade. Con todo, estes nunca deben supoñer unha ameaza para as persoas que camiñan. As autoridades deben fomentar a convivencia de usos sobre a base do respecto ao actor máis débil: o peón. As beirarrúas e demais espazos peonís deben preservar o seu carácter peonil, sen excepción, independentemente da súa anchura ou da velocidade de circulación do vehículo. Recursos como as aceiras-bici non son unha opción en liña coa filosofía das cidades caminables.
22. Barrios caminables
La caminabilidad abarca a todo el espacio urbano, no sólo a los centros históricos. El interior de cada barrio es una zona de prioridad peatonal con tráfico de paso prácticamente nulo.
PRINCIPIO 7
Visión global
Toda a cidadanía ten dereito a un medio caminable. A caminabilidad abarca a todo o espazo urbano, non só aos centros históricos, as zonas turísticas, os centros comerciais urbanos, as áreas centrais ou as zonas verdes. O interior de cada barrio concíbese como unha zona de prioridade peonil con tráfico de paso practicamente nulo. A prioridade peonil do interior dos barrios prolóngase ao longo de itinerarios peonís principais que os conectan con outros barrios da cidade de maneira continua, directa, segura,accesible e atractiva. A dimensión peonil da cidade amplíase aos percorridos interurbanos prolongando estes itinerarios peonís principais ata outros núcleos próximos.
23. Espacio público inclusivo
Se cumplen las normas de accesibilidad y el diseño del espacio público favorece que salgamos a la calle en silla de ruedas o aprendiendo a caminar, con bastón o andador, carrito de la compra, portando a un bebé, o sin visión.
PRINCIPIO 8
Ciudad inclusiva
Camiñar tamén significa utilizar cadeira de rodas autopropulsada ou con axuda doutras persoas, aprender a camiñar, trasladarnos cando somos persoas maiores, exercer de pais recentes, movernos sen visibilidade, facer a compra cun carro de man..., polo que as infraestruturas propias da accesibilidade universal son xeneralizadas, con especial atención á execución de itinerarios peonís accesibles continuos.
24. Transporte público ecológico y accesible
Propulsado con energía limpia, no produce contaminación acústica ni atmosférica. Las paradas, los vehículos y la información cumplen con las normas de accesibilidad. Las paradas incluyen horarios e itinerarios expresados de forma fácilmente inteligible, así como señalización digital del tiempo de espera.
PRINCIPIO 8
Ciudad inclusiva
Camiñar tamén significa utilizar cadeira de rodas autopropulsada ou con axuda doutras persoas, aprender a camiñar, trasladarnos cando somos persoas maiores, exercer de pais recentes, movernos sen visibilidade, facer a compra cun carro de man..., polo que as infraestruturas propias da accesibilidade universal son xeneralizadas, con especial atención á execución de itinerarios peonís accesibles continuos.
PRINCIPIO 10
Medio ambiente urbano saludable
O medio ambiente é sobre todo urbano, xa que é o que máis inflúe na vida das persoas, sen desmerecer a defensa e coidado do medio natural. Para favorecer o medio ambiente urbano as cidades que camiñan priorizan o uso de enerxía limpa, especialmente no transporte público, así como a adecuada plantación de árbores e a continuidade de corredores verdes que favorezan a biodiversidade tamén na cidade. A auga, para beber e para refrescar o ambiente, debe ser tamén un elemento protagonista do espazo público. Os vehículos eléctricos, por si sós non se consideran un medio de transporte favorable ao medio ambiente urbano xa que non supoñen liberación de espazo para o peón nin enriquecemento funcional do espazo público.
25. Presencia de agua
Abundan las fuentes para beber, así como las fuentes ornamentales y los juegos de agua. El frescor y el sonido del agua son valorados como indicadores de calidad ambiental.
PRINCIPIO 10
Medio ambiente urbano saludable
O medio ambiente é sobre todo urbano, xa que é o que máis inflúe na vida das persoas, sen desmerecer a defensa e coidado do medio natural. Para favorecer o medio ambiente urbano as cidades que camiñan priorizan o uso de enerxía limpa, especialmente no transporte público, así como a adecuada plantación de árbores e a continuidade de corredores verdes que favorezan a biodiversidade tamén na cidade. A auga, para beber e para refrescar o ambiente, debe ser tamén un elemento protagonista do espazo público. Os vehículos eléctricos, por si sós non se consideran un medio de transporte favorable ao medio ambiente urbano xa que non supoñen liberación de espazo para o peón nin enriquecemento funcional do espazo público.
También se creó una versión infográfica con el contenido explícito para su posterior uso divulgativo. Además recordamos que las ciudades adheridas a la Red de Ciudades que Caminan pueden solicitar el diseño de su tríptico o rollup personalizado con el logo de su ciudad e infografía incluida para su uso en campañas relacionadas con la cultura del caminar. Pueden solicitar más información en info@ciudadesquecaminan.org.
Haz tríptico
Envés tríptico
Versión Rollup
Por último una línea de merchandising protagonizada por una caja de píldoras simulando ser calmantes para el estrés urbano cuando en realidad son caramelos. Ya te lo explicamos más detenidamente aquí. Mensajes dulces para un mundo más agradable.
