Las personas que caminan y utilizan de forma natural el espacio público deben tener prioridad a la hora de planificar las ciudades y el territorio y de gestionar y diseñar los lugares habitados. La movilidad urbana debe ser de base peatonal y debe ser entendida como un uso más del espacio público, no necesariamente prioritario.  Las ciudades caminables son en su conjunto espacios de elevada prioridad peatonal, donde el  caminar está, de forma efectiva, por encima del resto de los modos de transporte: bicicletas, vehículos de movilidad personal, transporte colectivo y automóvil particular.

Hirigintzako erabakiek ibilgarritasuna ahalbidetu eta sustatu behar dute, eta horretarako hiri dentso eta konpaktuak sustatu behar dira. Honen bidez oinezko mugikortasuna sustatzeko distantziak minimizatuko dituzte, eta dibertsifikatuak izango dira, funtzio konbinatuak dituztenak, lurzoruaren erabileraren araberako zonifikaziorik gabe. Hirietako merkataritza bere periferietarantz deslokalizatzea ez da erabaki egokia ibilgarritasunerako. Garraio publikoaren sistema eraginkor batean inbertitzea, batez ere hiri handietan, lehentasunezkoa da ibilgailuen sarbidea mugatzeko. Kaleko aparkalekua mugatzea lehentasunezkoa da autoen erakarpena eta bueltaka dabilen zirkulazioa murrizteko.

Bide-segurtasuna hiri ibilgarrien dimentsio banaezina da, oinezkoa baita hiri-aktoreen artean ahulena; hala ere, ikuspegi paternalistak saihestu behar dira, bai eta oinezkoari errua botatzen diotenak ere, betiere kontuan hartuta oinez ibiltzea ez dela zirkulatzea, kontzeptu askoz zabalagoa dela, eta distrazioak onartuta egon behar dutela. Hiri ibilgarrietako bide-segurtasunaren ezaugarria da ibilgarritasunaren kanonetara egokitutako hiri-azpiegitura bat duela, arreta berezia jarriz bidegurutzeetako ikuspenari, eta 30 km/h-ko gehieneko abiadura orokorra du -salbuespenezko bideetan izan ezik-, 10 km/h-ra murriztu daitekeena da oinezkoen lehentasuneko eremuetan eta eskola-inguruneetan.

Herritar guztiek dute ibilbide ibilgarri bat egiteko eskubidea. Ibilgarritasunak hirigune osoa hartzen du barnean, ez soilik gune historikoak, gune turistikoak, hirigune komertzialak, gune zentralak edo berdeguneak. Auzo bakoitzaren barrualdea oinezkoen lehentasuna duen eremu bat da, ia pasoko zirkulaziorik ez duena. Auzoen barnealdeko oinezkoen lehentasuna oinezkoentzako ibilbide nagusietan zehar luzatzen da, eta ibilbide horiek hiriko beste auzo batzuekin lotzen dituzte modu jarraitu, zuzen, seguru, irisgarri eta erakargarrian. Hiriaren oinezkoen dimentsioa hiriarteko ibilbideetara zabaltzen da, oinezkoen ibilbide nagusi horiek inguruko beste herrigune batzuekin lotuz.

Hiri ibilgarriek haurrek kalea berreskuratzea sustatzen dute: ez dira onargarritzat jotzen lehen hezkuntzako ikasleei autonomiaz ibiltzea zailtzen dieten diseinu eta erregulazioak. Espazio publikoaren diseinuak jolas askea bultzatu behar du. Eskola-inguruneak lehentasunezko lekuak dira ibilgarritasunaren aldeko jarduerak sustatzeko: motordun zirkulazioa inguruko ingurunean mugatzen da, eta oinezkoen koltxoi berdeak jartzen dira inguruan, 10 km/h-ko abiadura mugatuarekin gehienez. Eskola-bide seguruen proiektuak eskola-komunitatearekin lantzen dira, eta ibilgarritasunaren filosofia globala transmititzeko balio dute.